Στης Χαβάης το νησί
ένα χρώμα θαλασσί
λάμπει στον ωκεανό
πού `ρχετ’ απ’ τον ουρανό
τον φωτοπλημμυρισμένο.
Σ’ όλες τις ακρογιαλιές
λουλουδάτες κοπελιές
κάθε βράδυ καρτερούν
και να δούνε λαχταρούν
τον πολυαγαπημένο.
Κι αν ερθεί και φορά
στο λαιμό του λουλούδια
θ’ ακουστούν τρυφερά
της αγάπης τραγούδια.
Αγκαλιά μ’ αγκαλιά
και χωρίς να ντραπούνε
θα χορτάσουν φιλιά
και γλυκά θα τα πούνε.
Γιο γιο γιο γιο γιο
Γιο γιο γιο γιο γιο
δικές μας θα `ναι
της αγάπης οι βραδιές.
Γιο γιο γιο γιο γιο
Γιο γιο γιο γιο γιο
πόσο μεθάνε
από έρωτα οι καρδιές.
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
τότε γίνεται πολύ.
Την καρδιά μου σου ανοίγω
κι ούτε βιάζομαι να φύγω να φύγω
γιατί πάντα είναι λίγο
της αγάπης το φιλί.
|
Stis Chaváis to nisí
éna chróma thalassí
lábi ston okeanó
pu `rchet’ ap’ ton uranó
ton fotoplimmirisméno.
S’ óles tis akrogialiés
luludátes kopeliés
káthe vrádi karterun
ke na dune lachtarun
ton poliagapiméno.
Ki an erthi ke forá
sto lemó tu luludia
th’ akustun triferá
tis agápis tragudia.
Agkaliá m’ agkaliá
ke chorís na ntrapune
tha chortásun filiá
ke gliká tha ta pune.
Gio gio gio gio gio
Gio gio gio gio gio
dikés mas tha `ne
tis agápis i vradiés.
Gio gio gio gio gio
Gio gio gio gio gio
póso metháne
apó érota i kardiés.
Ki apó lígo, lígo, lígo
Ki apó lígo, lígo, lígo
Ki apó lígo, lígo, lígo
tóte ginete polí.
Tin kardiá mu su anigo
ki ute viázome na fígo na fígo
giatí pánta ine lígo
tis agápis to filí.
|