Με πόνο μ’ έδεσες και τι να κάνω;
Τι να σου πω που ακόμα σ’ αγαπώ;
Τη μια σαν άνεμος τους δρόμους πιάνω,
την άλλη αγιάτρευτα σ’ αναζητώ.
Κλαίνε τη νύχτα τα πουλιά,
κλαίω κι εγώ μαζί τους.
Αγόρι μου, άνοιξε φτερά
να κάτσω στην κορφή τους.
Με δάκρυ μ’ έπνιξες, πώς να γελάσω
και το φιλί πώς θέλεις να χαρώ;
Μακριά από σένανε το νου μου χάνω,
μακριά από σένανε δεν τραγουδώ.
Κλαίνε τη νύχτα τα πουλιά,
κλαίω κι εγώ μαζί τους.
Αγόρι μου, άνοιξε φτερά
να κάτσω στην κορφή τους.
|
Me póno m’ édeses ke ti na káno;
Ti na su po pu akóma s’ agapó;
Ti mia san ánemos tus drómus piáno,
tin álli agiátrefta s’ anazitó.
Klene ti níchta ta puliá,
kleo ki egó mazí tus.
Agóri mu, ánikse fterá
na kátso stin korfí tus.
Me dákri m’ épnikses, pós na geláso
ke to filí pós thélis na charó;
Makriá apó sénane to nu mu cháno,
makriá apó sénane den tragudó.
Klene ti níchta ta puliá,
kleo ki egó mazí tus.
Agóri mu, ánikse fterá
na kátso stin korfí tus.
|