Θυμάμαι χρόνια που χτυπούσε η καρδιά
ανάσα, έξαψη, φωτιά τα μάτια να φωτίζει
βγαίναμε, παίρναμε τους δρόμους αγκαλιά
αγάπης κύμα που χτυπά και πλημμυρίζει.
Μα πως βρεθήκαμε σε δάσος μαγεμένο
άχρηστα έγιναν τα μάτια και τ’ αυτιά
έχει ο καθένας μας το όνειρο χαμένο
και η ψυχή μας πια παράθυρα κλειστά.
Για πάντα λέγαμε θα μείνουμε με παιδιά
να ζούμε έντονα τις νέες συγκινήσεις
τα ξημερώματα μιλούσαν τα ποτά
και θρίαμβεμβαν οι βαθιές αναζητήσεις.
Όλη η ζωή μας τώρα ένα απωθημένο
μας πήρε μπάλα μας κατάπιε η σκιά
το φεγγαρόφωτο στην πόρτα μας χυμένο
κι εμείς κοιτάμε από τα τζάμια τα διπλά.
Κλειδώσαμε και έμεινε απ’ έξω η επαφή
γλιστρήσαμε και πέσαμε στην νέα εποχή.
Στη μοναξιά του πρώτου
στη θλίψη του τετάρτου
στην ερημιά του έκτου
στης απουσίας την αντοχή.
Εγώ και οι φίλοι μου χαθήκαμε απλά
αχ να τους είχα εδώ απόψε στην γιορτή μου
στον όροφο μου το ασανσέρ δε σταματά
μόνο μηνύματα γραπτά στην συσκευή μου.
Μα πως βρεθήκαμε σε δάσος μαγεμένο
άχρηστα έγιναν τα μάτια και τ’ αυτιά
έχει ο καθένας μας το όνειρο χαμένο
και η ψυχή μας πια παράθυρα κλειστά.
|
Thimáme chrónia pu chtipuse i kardiá
anása, éksapsi, fotiá ta mátia na fotízi
vgename, pername tus drómus agkaliá
agápis kíma pu chtipá ke plimmirízi.
Ma pos vrethíkame se dásos mageméno
áchrista éginan ta mátia ke t’ aftiá
échi o kathénas mas to óniro chaméno
ke i psichí mas pia paráthira klistá.
Gia pánta légame tha minume me pediá
na zume éntona tis nées sigkinísis
ta ksimerómata milusan ta potá
ke thríamvemvan i vathiés anazitísis.
Όli i zoí mas tóra éna apothiméno
mas píre bála mas katápie i skiá
to fengarófoto stin pórta mas chiméno
ki emis kitáme apó ta tzámia ta diplá.
Klidósame ke émine ap’ ékso i epafí
glistrísame ke pésame stin néa epochí.
Sti monaksiá tu prótu
sti thlípsi tu tetártu
stin erimiá tu éktu
stis apusías tin antochí.
Egó ke i fíli mu chathíkame aplá
ach na tus icha edó apópse stin giortí mu
ston órofo mu to asansér de stamatá
móno minímata graptá stin siskeví mu.
Ma pos vrethíkame se dásos mageméno
áchrista éginan ta mátia ke t’ aftiá
échi o kathénas mas to óniro chaméno
ke i psichí mas pia paráthira klistá.
|