Πήρα την παλιά μας στράτα,
πήρα τη νύχτα κι ήρθα να σε βρω
κι από την καρδιά μου κράτα
ό,τι αγαπούσες τον καλό καιρό.
Κλείσ’ το παραθύρι να μην βλέπω πια
τα θολά σου μάτια, την χλωμή θωριά,
κλείσ’ το παραθύρι, κλείσ’ το, να χαρείς
κι όπως ήμουν πρώτα θα με θυμηθείς.
Στα παλιά μας ρίξε πέτρα,
τι θα κερδίσεις αν τα θυμηθείς
και μέσ’ στα φιλιά μου μέτρα
πόσο ο καημός μου έγινε βαθύς.
Κλείσ’ το παραθύρι να μην βλέπω πια
τα θολά σου μάτια, την χλωμή θωριά,
κλείσ’ το παραθύρι, κλείσ’ το, να χαρείς
κι όπως ήμουν πρώτα θα με θυμηθείς.
|
Píra tin paliá mas stráta,
píra ti níchta ki írtha na se vro
ki apó tin kardiá mu kráta
ó,ti agapuses ton kaló keró.
Klis’ to parathíri na min vlépo pia
ta tholá su mátia, tin chlomí thoriá,
klis’ to parathíri, klis’ to, na charis
ki ópos ímun próta tha me thimithis.
Sta paliá mas ríkse pétra,
ti tha kerdísis an ta thimithis
ke més’ sta filiá mu métra
póso o kaimós mu égine vathís.
Klis’ to parathíri na min vlépo pia
ta tholá su mátia, tin chlomí thoriá,
klis’ to parathíri, klis’ to, na charis
ki ópos ímun próta tha me thimithis.
|