|
Δώσ’ μου μια μέρα αληθινή
μες στην ψευτιά και την ντροπή
Χίλιες μια νύχτες με μεθάς
κλειστά χαρτιά μη μου κρατάς
Τα όνειρα μας παίξαμε
στον κόσμο δε χωρέσαμε
Ψύχραιμοι τώρα και ταπί
ας δούμε αλήθεια τι θα πει
Κι αν η χαρά μας πέρασε
κι αν η ζωή μας γέλασε
εγώ είμαι εδώ και μη μου σκας
Κλόουν θα γίνω να γελάς
Της νύχτας μου βασίλισσα
τα χρόνια μου ξεφύλλισα
Μες στην ψευτιά και την ντροπή
δώσ’ μου μια μέρα αληθινή.
Δώσ’ μου μια μέρα αληθινή
τι πάει χαμένο και τι ζει
Πού θα ‘μαι αύριο αδιαφορώ
Το «εδώ και τώρα» σου ζητώ
Οι απαντήσεις λιώσανε
κι οι ρήτορες τελειώσανε
Σε μια παράλογη εποχή
η λογική μου είσαι εσύ.
|
Dós’ mu mia méra alithiní
mes stin pseftiá ke tin ntropí
Chílies mia níchtes me methás
klistá chartiá mi mu kratás
Ta ónira mas peksame
ston kósmo de chorésame
Psíchremi tóra ke tapí
as dume alíthia ti tha pi
Ki an i chará mas pérase
ki an i zoí mas gélase
egó ime edó ke mi mu skas
Klóun tha gino na gelás
Tis níchtas mu vasílissa
ta chrónia mu ksefíllisa
Mes stin pseftiá ke tin ntropí
dós’ mu mia méra alithiní.
Dós’ mu mia méra alithiní
ti pái chaméno ke ti zi
Pu tha ‘me avrio adiaforó
To «edó ke tóra» su zitó
I apantísis liósane
ki i rítores teliósane
Se mia parálogi epochí
i logikí mu ise esí.
|
