|
Κοιμάσαι στο γιαλό, άσπρο μεσημέρι,
εκεί που γέρνουν τα καΐκια στο νερό,
καλή στιγμή της μέρας, δάφνη πικρή της ερημιάς,
καλή στιγμή της μέρας, δάφνη πικρή της ερημιάς.
Σήμερα για σε το κύμα, μόλις η ματιά σου,
άγγιξε το πέλαγο, σε σκέπασε το φως,
άστρο μου κοιμήσου, κι εγώ στην άμμο,
τις στιγμές σου θα μετρώ,
και πώς να σε φιλήσω, που όλο γερνάς στον ουρανό,
και πώς να σε φιλήσω, που όλο γερνάς στον ουρανό.
Σήμερα για σε το κύμα, μόλις η ματιά σου
άγγιξε το πέλαγο.
|
Kimáse sto gialó, áspro mesiméri,
eki pu gérnun ta kaΐkia sto neró,
kalí stigmí tis méras, dáfni pikrí tis erimiás,
kalí stigmí tis méras, dáfni pikrí tis erimiás.
Símera gia se to kíma, mólis i matiá su,
ángikse to pélago, se sképase to fos,
ástro mu kimísu, ki egó stin ámmo,
tis stigmés su tha metró,
ke pós na se filíso, pu ólo gernás ston uranó,
ke pós na se filíso, pu ólo gernás ston uranó.
Símera gia se to kíma, mólis i matiá su
ángikse to pélago.
|
