Πόσα κορμάκια λιώνουνε
και ζούνε με αγωνία
στα πεύκα και στα έλατα
και στα νοσοκομεία.
Κορμιά βασανισμένα
που ζείτε σαν κι εμένα,
ο πόνος ο δικός μου
δε βρίσκει γιατρειά.
Πόσες λαχτάρες είδαμε
στα χρόνια τα δικά μας
κι οι μπόρες που περάσαμε
ξέσπασαν στα κορμιά μας.
Κορμιά βασανισμένα
που ζείτε σαν κι εμένα,
ο πόνος ο δικός μου
δε βρίσκει γιατρειά.
Πόσες μανούλες στη ζωή
πικρά δεν έχουν κλάψει
και στην καλή μας Παναγιά
και τι δεν έχουν τάξει.
|
Pósa kormákia liónune
ke zune me agonía
sta pefka ke sta élata
ke sta nosokomia.
Kormiá vasanisména
pu zite san ki eména,
o pónos o dikós mu
de vríski giatriá.
Póses lachtáres idame
sta chrónia ta diká mas
ki i bóres pu perásame
kséspasan sta kormiá mas.
Kormiá vasanisména
pu zite san ki eména,
o pónos o dikós mu
de vríski giatriá.
Póses manules sti zoí
pikrá den échun klápsi
ke stin kalí mas Panagiá
ke ti den échun táksi.
|