|
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
στη δύση αν ανέβαινε ο ένας,
κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή,
στον κόσμο αυτό δε θα `βρισκε κανένας.
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
ο ένας θα `χε πάρει τ’ όνομά σου,
θα φώτιζε όπως γελάς εσύ
και θα `καιγε όπως καίει η ματιά σου.
Κι έτσι όπως με κοιτάς,
σκορπάς κι ανοίγεσαι…
Είσαι κύμα, κύμα της φωτιάς,
πετάς κι αφήνεσαι…
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη,
κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα,
και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φως
και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα,
θα έσβηναν, με μιας, σαν τους κοιτούσες,
θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά
και θα `βλεπαν κι οι δυο σαν τους μιλούσες,
πως καίει της αγάπης η φωτιά.
Κι έτσι όπως με κοιτάς,
σκορπάς κι ανοίγεσαι…
Είσαι κύμα, κύμα της φωτιάς,
πετάς κι αφήνεσαι…
|
An iche dío ílius tuti i gi,
sti dísi an anévene o énas,
kripsóna stis kardiás tin tarachí,
ston kósmo aftó de tha `vriske kanénas.
An iche dío ílius tuti i gi,
o énas tha `che pári t’ ónomá su,
tha fótize ópos gelás esí
ke tha `kege ópos kei i matiá su.
Ki étsi ópos me kitás,
skorpás ki anigese…
Ise kíma, kíma tis fotiás,
petás ki afínese…
An iche dío ílius tuti i gi,
ki anétilan ki i dio mazí mia méra,
ke skórpizan to pio lefkó tus fos
ke gémizan me lámpsi ton ethéra,
tha ésvinan, me mias, san tus kituses,
tha chánontan stin próti su matiá
ke tha `vlepan ki i dio san tus miluses,
pos kei tis agápis i fotiá.
Ki étsi ópos me kitás,
skorpás ki anigese…
Ise kíma, kíma tis fotiás,
petás ki afínese…
|
