|
Δεν σε προσέχω όταν μιλάς
και μ’ ενοχλείς όταν γελάς και με πειράζεις.
Κι όταν μου λες πως μ’ αγαπάς
πόσο στα νεύρα με κτυπάς και με κουράζεις.
Ίσως να ντρέπομαι γι’ αυτό
μα δεν μπορώ να σου κρυφτώ ούτε για λίγο.
Άλλη καμιά δεν αγαπώ
ούτε και φεύγω με σκοπό, μα για να φύγω.
Κουράστηκα να σ’ αγαπώ
είναι καιρός να σου το πω πως θα με χάσεις.
Να κλάψεις θα ‘τανε κουτό
ένα ταγκό είν’ αρκετό να με ξεχάσεις.
Κι αν ίσως τώρα η καρδιά σου με μισεί
με τον καιρό θα κουραζόσουνα κι εσύ.
|
Den se prosécho ótan milás
ke m’ enochlis ótan gelás ke me pirázis.
Ki ótan mu les pos m’ agapás
póso sta nevra me ktipás ke me kurázis.
Ίsos na ntrépome gi’ aftó
ma den boró na su kriftó ute gia lígo.
Άlli kamiá den agapó
ute ke fevgo me skopó, ma gia na fígo.
Kurástika na s’ agapó
ine kerós na su to po pos tha me chásis.
Na klápsis tha ‘tane kutó
éna tagkó in’ arketó na me ksechásis.
Ki an ísos tóra i kardiá su me misi
me ton keró tha kurazósuna ki esí.
|
