Αχ, βρε κουτσομπόλα, που τα ξέρεις όλα,
δεν αφήνεις γειτονιά, βρε ζηλότυπη γενιά
κι όλο πας για να αμολήσεις τη μελάνη σαν σουπιά.
Δε μας παρατάς, από μας, βρε, τι ζητάς,
άσ’ τον κόσμο, κουτσομπόλα, που όλο θες, να συζητάς.
Αχ, βρε κουτσομπόλα, να σε φάει, η φόλα,
τι σε νοιάζει για τον Γιάννη που τ’ αρέσουν τα ξινά,
τι σε νοιάζει για τον Μήτσο όπου τρέχει στα στενά.
Δε μας παρατάς, κουτσομπόλα τι ζητάς,
άλλη πια δουλειά δεν κάνεις κι όλο μας την αμολάς.
Αχ, βρε κουτσομπόλα, που τα ξεύρεις όλα,
τι σε νοιάζει για τον Γιώργο όπου πάει τακτικά
κι όλο θέλεις να μαθαίνεις, κουτσομπόλα, μυστικά.
Δε μας παρατάς, από μας, βρε, τι ζητάς,
άσ’ τον κόσμο, κουτσομπόλα, που όλο θες, να συζητάς.
|
Ach, vre kutsobóla, pu ta kséris óla,
den afínis gitoniá, vre zilótipi geniá
ki ólo pas gia na amolísis ti meláni san supiá.
De mas paratás, apó mas, vre, ti zitás,
ás’ ton kósmo, kutsobóla, pu ólo thes, na sizitás.
Ach, vre kutsobóla, na se fái, i fóla,
ti se niázi gia ton Giánni pu t’ arésun ta ksiná,
ti se niázi gia ton Mítso ópu tréchi sta stená.
De mas paratás, kutsobóla ti zitás,
álli pia duliá den kánis ki ólo mas tin amolás.
Ach, vre kutsobóla, pu ta ksevris óla,
ti se niázi gia ton Giórgo ópu pái taktiká
ki ólo thélis na mathenis, kutsobóla, mistiká.
De mas paratás, apó mas, vre, ti zitás,
ás’ ton kósmo, kutsobóla, pu ólo thes, na sizitás.
|