Μέσα στη νύχτα σαν τον κλέφτη προχωράει
κάποιο παιδί σιγά σιγά στα σκοτεινά.
Ξένος, φτωχός σε τούτη την πόρτα σταματάει
και με λαχτάρα ψιθυρίζει στην καρδιά:
“Γύρισε μάνα μου πικρά μετανιωμένο
το παλικάρι σου το παραστρατημένο.
Πείνασα, δίψασα, κοιμήθηκα στους δρόμους
για την γυναίκα π’ αγαπούσα την κακή.
Τόσες φορές κυνηγημένος απ’ τους νόμους
και άλλες τόσες τραβηγμένος φυλακή.
Απόψε γύρισε πικρά μετανιωμένο
το παλικάρι σου το παραστρατημένο”.
Βγαίνει η μανούλα του κι ανάβει ένα καντήλι
έξω απ’ την πόρτα ποιος χτυπάει για να δει,
χαμογελούν τα πικραμένα της τα χείλη
σαν αντικρίζει το χαμένο της παιδί.
“Γύρισε μάνα μου πικρά μετανιωμένο
το παλικάρι σου το παραστρατημένο”
|
Mésa sti níchta san ton kléfti prochorái
kápio pedí sigá sigá sta skotiná.
Ksénos, ftochós se tuti tin pórta stamatái
ke me lachtára psithirízi stin kardiá:
“Girise mána mu pikrá metanioméno
to palikári su to parastratiméno.
Pinasa, dípsasa, kimíthika stus drómus
gia tin gineka p’ agapusa tin kakí.
Tóses forés kinigiménos ap’ tus nómus
ke álles tóses travigménos filakí.
Apópse girise pikrá metanioméno
to palikári su to parastratiméno”.
Ogeni i manula tu ki anávi éna kantíli
ékso ap’ tin pórta pios chtipái gia na di,
chamogelun ta pikraména tis ta chili
san antikrízi to chaméno tis pedí.
“Girise mána mu pikrá metanioméno
to palikári su to parastratiméno”
|