Αγρίμι η μέρα
με κυνηγάει
Ξερό τοπίο
τυφλό και κρύο
Γλιστράω, πηδάω
κατρακυλάω
ξεφεύγω, έχω χαθεί
τρέμει η γη
Χρόνος σταματά
δρόμος πουθενά
ανάβουνε φωτιές
πυρκαγιές
Χάος, πανικός
άδειος ουρανός
σκάει λίγο φως
έγινα καπνός
Πάψτε πια με ταράξατε
φόβοι, ενοχές
και χρόνια συμβουλές
κάηκα, δες
κίνδυνος παραφυλάει
διψάω λίγο νερό
κι εσύ δεν είσαι εδώ
για να πιω
|
Agrími i méra
me kinigái
Kseró topío
tifló ke krío
Glistráo, pidáo
katrakiláo
ksefevgo, écho chathi
trémi i gi
Chrónos stamatá
drómos puthená
anávune fotiés
pirkagiés
Cháos, panikós
ádios uranós
skái lígo fos
égina kapnós
Pápste pia me taráksate
fóvi, enochés
ke chrónia simvulés
káika, des
kíndinos parafilái
dipsáo lígo neró
ki esí den ise edó
gia na pio
|