|
Κυρία των μέσα μου ανέμων
δεν θέλω να αρνηθώ ό,τι ακριβώς σε οδήγησε
να σπείρεις μέσα μου την ευλογία της κίνησης,
της πράξης.
Να ρίξεις το σκοινί
στο σκοτεινό κι αλλόκοτο πηγάδι
που χρόνια λαθροζούσα
για να βρεθώ ξανά στο λαμπερό σου κόσμο,
τον θαυμαστό, τον πληγωμένο.
Σου υπόσχομαι να ξεκοιλιάζω κάθε βράδυ
τους θλιβερούς ορίζοντες της λογικής μου,
ν’ απογειώνομαι από τις φλούδες του γραπτού μου λόγου
στους πλησιέστερους φιλάσθενους πλανήτες.
Κάθε φορά και μ’ ένα αλλιώτικο τραγούδι
να ξεμουδιάζω γλείφοντας τον κοφτερό σου σκελετό.
Κι ούτε ένα Μάιο δε θ’ ανεχτώ
να σκύψει πάνω μου
με λόγια σκωπτικά
και σύριγγες
και φαγωμένα χείλη.
Κι ούτε ένα Μάιο δε θ’ ανεχτώ
να ειρωνευτεί την αδειανή και χυλωμένη μου πατρίδα.
Πιο ριψοκίνδυνος κι από το Ναζωραίο
θα περπατήσω πάνω απ’ την κινούμενη,
τη σαρκοφάγο άμμο
που διατηρεί απρόσιτες τις χώρες των ιερών παλιάτσων
και των σεληνιασμένων γελωτοποιών.
Τραυλίζοντας λόγια ισχνά
μα και σπουδαία
θ’ αποσυρθώ στις προθανάτιες κοιλάδες των λοιμών
και της αγάπης,
όπου απ’ το μαύρο χώμα τους διάσπαρτα ξεφυτρώνουν
κορμιά ανθρώπινα διαμελισμένα,
πλάι στις φεγγαρολουσμένες παπαρούνες.
Ίσως κι εγώ εκεί να λησμονήσω τον τραυματία ουρανό
και ν’ αρχινήσω ένα τραγούδι που θα λέει μόνο
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Και σαν τελειώνει θα σταματάνε τα ποτάμια
κι οι οδοντοστοιχίες θα εκρήγνυνται.
Και θα γεμίζει ο αέρας πέταλα καρατομημένων ανθών,
καρπούς γυναικείων χεριών
και λιωμένα κοσμήματα.
Κυρία των μέσα μου ανέμων
τιμώρησέ με αν θες,
γύμνασέ με στο γέλιο και στον πόνο.
Είμαι ο οριστικός εραστής σου,
ο αόριστος,
ο τωρινός και ο παντοτινός,
ο πιο ανώριμος,
ο πιο σοφός.
Τώρα πια γνωρίζω τι μ’ οδηγεί να υποτάσσομαι
στην ετοιμόρροπη και ασθενική σου θέληση.
Κυρία των μέσα μου ανέμων..
|
Kiría ton mésa mu anémon
den thélo na arnithó ó,ti akrivós se odígise
na spiris mésa mu tin evlogia tis kínisis,
tis práksis.
Na ríksis to skiní
sto skotinó ki allókoto pigádi
pu chrónia lathrozusa
gia na vrethó ksaná sto laberó su kósmo,
ton thafmastó, ton pligoméno.
Su ipóschome na ksekiliázo káthe vrádi
tus thliverus orízontes tis logikís mu,
n’ apogiónome apó tis fludes tu graptu mu lógu
stus plisiésterus filásthenus planítes.
Káthe forá ke m’ éna alliótiko tragudi
na ksemudiázo glifontas ton kofteró su skeletó.
Ki ute éna Máio de th’ anechtó
na skípsi páno mu
me lógia skoptiká
ke síringes
ke fagoména chili.
Ki ute éna Máio de th’ anechtó
na ironefti tin adianí ke chiloméni mu patrída.
Pio ripsokíndinos ki apó to Nazoreo
tha perpatíso páno ap’ tin kinumeni,
ti sarkofágo ámmo
pu diatiri aprósites tis chóres ton ierón paliátson
ke ton seliniasménon gelotopión.
Travlízontas lógia ischná
ma ke spudea
th’ aposirthó stis prothanáties kiládes ton limón
ke tis agápis,
ópu ap’ to mavro chóma tus diásparta ksefitrónun
kormiá anthrópina diamelisména,
plái stis fengarolusménes paparunes.
Ίsos ki egó eki na lismoníso ton trafmatía uranó
ke n’ archiníso éna tragudi pu tha léi móno
s’ agapó, s’ agapó.
Ke san telióni tha stamatáne ta potámia
ki i odontostichíes tha ekrígninte.
Ke tha gemízi o aéras pétala karatomiménon anthón,
karpus ginekion cherión
ke lioména kosmímata.
Kiría ton mésa mu anémon
timórisé me an thes,
gimnasé me sto gélio ke ston póno.
Ime o oristikós erastís su,
o aóristos,
o torinós ke o pantotinós,
o pio anórimos,
o pio sofós.
Tóra pia gnorízo ti m’ odigi na ipotássome
stin etimórropi ke asthenikí su thélisi.
Kiría ton mésa mu anémon..
|
