Κυριακή γλυκοχαράζει
κι η φτωχολογιά γιορτάζει,
αχ! Κυριακή μου έμμορφη,
παντού χαρά μοιράζεις,
τα κουρασμένα μας κορμιά
εσύ τα ξεκουράζεις.
Μόνον εγώ την Κυριακή
χαρά ποτέ δεν είδα,
απ’ τη μανούλα μου μακριά
κι απ’ τη γλυκιά πατρίδα.
Σαν ξημερώνει Κυριακή, αχ!
χαίρονται πλούσιοι και φτωχοί.
Κυριακή γλυκοχαράζει
κι όλος ο ντουνιάς γιορτάζει,
πρωί πρωί, χαρούμενα,
χτυπάνε οι καμπάνες,
χαίρονται οι μάνες τα παιδιά
και τα παιδιά τις μάνες.
Μόνο για μένα, Κυριακή
ποτέ δεν ξημερώνει,
γιατί με τρων’ της ξενιτιάς
τα βάσανα κι οι πόνοι.
Σαν ξημερώνει Κυριακή, αχ!
χαίρονται πλούσιοι και φτωχοί.
|
Kiriakí glikocharázi
ki i ftochologiá giortázi,
ach! Kiriakí mu émmorfi,
pantu chará mirázis,
ta kurasména mas kormiá
esí ta ksekurázis.
Mónon egó tin Kiriakí
chará poté den ida,
ap’ ti manula mu makriá
ki ap’ ti glikiá patrída.
San ksimeróni Kiriakí, ach!
cheronte plusii ke ftochi.
Kiriakí glikocharázi
ki ólos o ntuniás giortázi,
pri pri, charumena,
chtipáne i kabánes,
cheronte i mánes ta pediá
ke ta pediá tis mánes.
Móno gia ména, Kiriakí
poté den ksimeróni,
giatí me tron’ tis ksenitiás
ta vásana ki i póni.
San ksimeróni Kiriakí, ach!
cheronte plusii ke ftochi.
|