|
Όσα σου ‘χω θυμωμένα
Σε βροχούλες αραγμένα
Θα σκουριάζουνε
Ως τα βάθη θα λυπούνται
Κάποιους που αν και αγαπιούνται
Δεν ταιριάζουνε
Φύγε, ξέσπασε η μπόρα
Το αδιάβροχό σου φόρα
Το πανάκριβο
Δάκρυά μου θα κοπάσω
Το Εγώ μου θ’ αγκαλιάσω
Το μονάκριβο
Κι αν η μοίρα μου μου το ‘χει
Κάπου να σε συναντήσω
Κάνε ένα βήμα πίσω
Και παράτα με
Κι αν η μοίρα μου μυύ το ‘χει
Να κρατιέσαι σ’ άλλον ώμο
Θα χυθώ βροχή στο δρόμο
Κι άντε πάτα με
Χρόνια, ρούχα και φιλιά σου
Μ’ ευχολόγια –φαντάσου-
Τα σιδέρωσα
Ούτε πίκρα και κακία
Άγριά μου προσδοκία
Εξημέρωσα
Στη βαλίτσα διπλωμένα
Τόσα χρόνια ευτυχισμένα
Μα κι επώδυνα
Άντε φύγε κι η στροφή σου
Να στα φέρει στη ζωή σου
Όλα ρόδινα
|
Όsa su ‘cho thimoména
Se vrochules aragména
Tha skuriázune
Os ta váthi tha lipunte
Kápius pu an ke agapiunte
Den teriázune
Fíge, kséspase i bóra
To adiávrochó su fóra
To panákrivo
Dákriá mu tha kopáso
To Egó mu th’ agkaliáso
To monákrivo
Ki an i mira mu mu to ‘chi
Kápu na se sinantíso
Káne éna víma píso
Ke paráta me
Ki an i mira mu mií to ‘chi
Na kratiése s’ állon ómo
Tha chithó vrochí sto drómo
Ki ánte páta me
Chrónia, rucha ke filiá su
M’ efchológia –fantásu-
Ta sidérosa
Oíte píkra ke kakía
Άgriá mu prosdokía
Eksimérosa
Sti valítsa diploména
Tósa chrónia eftichisména
Ma ki epódina
Άnte fíge ki i strofí su
Na sta féri sti zoí su
Όla ródina
|
