Λεβεντομάνα | Leventomána

Καταμεσής του πέλαγου
λούζεται μια Αφροδίτη,
λούζεται μία κοπελιά
που τηνε λένε Κρήτη.

Λεβεντομάνα μου πώς σ’ αγαπώ,
ίντα με καις, με καις, με καις
με λιώνεις, ίντα με κάνεις
και πονώ.

Κυρά μου πε το αν μ’αγαπάς,
κερί μου μη `ρι μένεις,
σε δυο κατώφλια μην πατάς
δυο στράτες μη διαβαίνεις.

Κρητικοπούλα μου πώς σ’ αγαπώ,
ίντα με καις, με καις, με καις
με λιώνεις, ίντα με κάνεις
και πονώ.

Katamesís tu pélagu
luzete mia Afrodíti,
luzete mía kopeliá
pu tine léne Kríti.

Leventomána mu pós s’ agapó,
ínta me kes, me kes, me kes
me liónis, ínta me kánis
ke ponó.

Kirá mu pe to an m’agapás,
kerí mu mi `ri ménis,
se dio katóflia min patás
dio strátes mi diavenis.

Kritikopula mu pós s’ agapó,
ínta me kes, me kes, me kes
me liónis, ínta me kánis
ke ponó.