|
Ήταν δειλινό καλοκαιρινό
πίσω απ’ το βουνό
ο ήλιος έγερνε με χάρη
γέμιζαν φιλιά τα χρυσά μαλλιά
κι απ’ τον ουρανό
χαμογελούσε το φεγγάρι
Λες και ήταν χθες
που φιλάκια σου ‘δινα
στα χείλη τα βελούδινα
κι άκουγε η μουριά
κι η κληματαριά
τις κουβέντες τις πνιχτές
λες και ήταν χθες
Κι ήρθες πάλι ωχρή μια βραδιά ψυχρή
σ’ ένα σκοτεινό
στενό δρομάκι λασπωμένο
το στερνό φιλί μου ‘δωσες τρελή
κι έφεγγε αχνό
ένα φεγγάρι βουρκωμένο
|
Ήtan dilinó kalokerinó
píso ap’ to vunó
o ílios égerne me chári
gémizan filiá ta chrisá malliá
ki ap’ ton uranó
chamogeluse to fengári
Les ke ítan chthes
pu filákia su ‘dina
sta chili ta veludina
ki ákuge i muriá
ki i klimatariá
tis kuvéntes tis pnichtés
les ke ítan chthes
Ki írthes páli ochrí mia vradiá psichrí
s’ éna skotinó
stenó dromáki laspoméno
to sternó filí mu ‘doses trelí
ki éfenge achnó
éna fengári vurkoméno
|
