Δώσ’ μου λίγη καρδιά να σ’ αφήσω Αθήνα
που έχεις τόση ομορφιά, κεχριμπάρι ρετσίνα.
Και γιατί έχεις εσύ σε κορνίζα χρυσή στα γαλάζια ντυμένη
την Ελλάδα κλεισμένη.
Τώρα που λείπω απ’ την ωραία μας Ελλάδα,
τώρα που λείπω σε ταξίδι μακρινό
παίρνω μαζί μου λίγα γιούλια, λίγα κρίνα
κι ένα κομμάτι απ’ το γαλάζιο ουρανό.
Κι απ’ της μανούλας μου το δάκρυ μια σταγόνα
στου χωρισμού μας το σκοτάδι το πνιχτό
και της Ακρόπολης την άσβηστη εικόνα
και λίγο χώμα Ελληνικό για φυλακτό.
Τώρα που λείπω απ’ την ωραία μας Ελλάδα,
τώρα που λείπω σε ταξίδι μακρινό
παίρνω μαζί μου λίγα γιούλια, λίγα κρίνα
κι ένα κομμάτι απ’ το γαλάζιο ουρανό.
|
Dós’ mu lígi kardiá na s’ afíso Athína
pu échis tósi omorfiá, kechribári retsína.
Ke giatí échis esí se korníza chrisí sta galázia ntiméni
tin Elláda klisméni.
Tóra pu lipo ap’ tin orea mas Elláda,
tóra pu lipo se taksídi makrinó
perno mazí mu líga giulia, líga krína
ki éna kommáti ap’ to galázio uranó.
Ki ap’ tis manulas mu to dákri mia stagóna
stu chorismu mas to skotádi to pnichtó
ke tis Akrópolis tin ásvisti ikóna
ke lígo chóma Ellinikó gia filaktó.
Tóra pu lipo ap’ tin orea mas Elláda,
tóra pu lipo se taksídi makrinó
perno mazí mu líga giulia, líga krína
ki éna kommáti ap’ to galázio uranó.
|