|
Λόγια και φιλιά κρυμμένα
Μια για μένα δυο για σένα
Τρεις για τ’ όνειρο που βγαίνει
Και γιορτάζει ό,τι σωπαίνει
Κείνο που σωπαίνει χρόνια
Να γλυκολαλεί στα κλώνια
Μ’ αγκαλιές και χάδια μύρια
Στ’ ουρανού τα παραθύρια
Φως μου της ψυχής πορφύρα
Δε μας μύρανε η μοίρα
Τι ήμουν δέντρο φυτεμένο
Σ’ ένα τόπο ερημωμένο
Και χαμογελούν οι μέρες
Στου ονείρου τους αιθέρες
Η αγάπη έχει υφάνει ολομέταξο στεφάνι
Και στα χείλη έχει περάσει κατακόκκινο κεράσι
Φως μου της ψυχής πορφύρα
Τώρα άλλαξε η μοίρα
Μ’ αγκαλιές και χάδια μύρια
Στ’ ουρανού τα παραθύρια
|
Lógia ke filiá krimména
Mia gia ména dio gia séna
Tris gia t’ óniro pu vgeni
Ke giortázi ó,ti sopeni
Kino pu sopeni chrónia
Na glikolali sta klónia
M’ agkaliés ke chádia míria
St’ uranu ta parathíria
Fos mu tis psichís porfíra
De mas mírane i mira
Ti ímun déntro fiteméno
S’ éna tópo erimoméno
Ke chamogelun i méres
Stu oniru tus ethéres
I agápi échi ifáni olométakso stefáni
Ke sta chili échi perási katakókkino kerási
Fos mu tis psichís porfíra
Tóra állakse i mira
M’ agkaliés ke chádia míria
St’ uranu ta parathíria
|
