Μ’ άναψες φωτιά
αχ, μέσα στην καρδιά
και με καίει νύχτα – μέρα,
κούκλα μου γλυκιά.
Κάθε σου ματιά
αχ, είναι μαχαιριά,
έλα μείνε στον οντά μου
μόνο μια βραδιά.
Αμάν!
Έλα μη με τυραννάς,
κούκλα μου, αν μ’ αγαπάς.
Γιάτρεψε τον πόνο μου.
Βράδυ και πρωί
λιώνω σαν κερί
όμως η φτωχή καρδιά μου
πάντα καρτερεί.
Άλλο δεν μπορώ
αχ, πια να καρτερώ,
δώσ’ μου τα γλυκά φιλιά σου
που τα λαχταρώ.
Αχ!
Έλα μη με τυραννάς,
κούκλα μου, αν με πονάς.
Μη μ’ αφήνεις μόνο μου.
Μεγάλο πόνο στην καρδιά
απόχτησα για ‘σένα, αχ
και μέρα – νύχτα τριγυρνώ
με μάτια δακρυσμένα.
|
M’ ánapses fotiá
ach, mésa stin kardiá
ke me kei níchta – méra,
kukla mu glikiá.
Káthe su matiá
ach, ine macheriá,
éla mine ston ontá mu
móno mia vradiá.
Amán!
Έla mi me tirannás,
kukla mu, an m’ agapás.
Giátrepse ton póno mu.
Orádi ke pri
lióno san kerí
ómos i ftochí kardiá mu
pánta karteri.
Άllo den boró
ach, pia na karteró,
dós’ mu ta gliká filiá su
pu ta lachtaró.
Ach!
Έla mi me tirannás,
kukla mu, an me ponás.
Mi m’ afínis móno mu.
Megálo póno stin kardiá
apóchtisa gia ‘séna, ach
ke méra – níchta trigirnó
me mátia dakrisména.
|