Πόσα σπιτάκια έκλεισες
και είναι ρημαγμένα,
πόσοι λεβέντες μπήκανε
στη φυλακή για σένα.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
Στάθηκα βράχος δίπλα σου
και όλα στα ‘χω δώσει
κι εσύ για το ευχαριστώ
μ’ έχεις σκληρά πληγώσει.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
Μ’ έφαγες ως το κόκκαλο,
σκέψου που μ’ έχεις φέρει
και που θα καταλήξουμε
ένας Θεός το ξέρει.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
|
Pósa spitákia éklises
ke ine rimagména,
pósi levéntes bíkane
sti filakí gia séna.
M’ ékapses, me katástrepses
pu na kai i kardiá su,
ine plasméni gia zimiés
aftí i omorfiá su.
Státhika vráchos dípla su
ke óla sta ‘cho dósi
ki esí gia to efcharistó
m’ échis sklirá pligósi.
M’ ékapses, me katástrepses
pu na kai i kardiá su,
ine plasméni gia zimiés
aftí i omorfiá su.
M’ éfages os to kókkalo,
sképsu pu m’ échis féri
ke pu tha katalíksume
énas Theós to kséri.
M’ ékapses, me katástrepses
pu na kai i kardiá su,
ine plasméni gia zimiés
aftí i omorfiá su.
|