Όπως ανοίγει ένα παράθυρο στο φως
κι έρχεται ο ήλιος να διαλύσει το σκοτάδι,
ήρθες στον κόσμο μου σαν άγνωστος θεός
κι όλα γινήκανε ζωή μ’ ένα σου χάδι.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα
το ‘χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα,
δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό για να πλυθώ.
Όπως η θάλασσα ξεπλένει τις στεριές
και στη γαλήνη μας πηγαίνει η τρικυμία,
ήρθες κι αυτά που με πληγώναν γίναν χτες
όλες οι αγάπες μου με σένα γίναν μία.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα
το ‘χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα,
δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό για να πλυθώ.
|
Όpos anigi éna paráthiro sto fos
ki érchete o ílios na dialísi to skotádi,
írthes ston kósmo mu san ágnostos theós
ki óla giníkane zoí m’ éna su chádi.
Mágissa mira, fotiá ki armíra
to ‘chis gramméno an ton cháso na chathó.
Mágissa mira, fotiá ki armíra,
dós’ mu t’ athánato neró gia na plithó.
Όpos i thálassa ksepléni tis steriés
ke sti galíni mas pigeni i trikimía,
írthes ki aftá pu me pligónan ginan chtes
óles i agápes mu me séna ginan mía.
Mágissa mira, fotiá ki armíra
to ‘chis gramméno an ton cháso na chathó.
Mágissa mira, fotiá ki armíra,
dós’ mu t’ athánato neró gia na plithó.
|