|
Με τ’ ουρανού τα ντέρτια κι αν πηγαίνω μικρή να μου συμπαθείς
σαν την παλιά παρέα συνεπαίρνει και πως να την αρνηθείς
Θέλω να σου μιλήσω για χαμένες πατρίδες αλλοτινές
προτού γενούν κι εκείνες παραμύθια και θύμησες μακρινές
Πατρίδα αλαργινή
ρίχνει με το σταμνί
μακρύς χειμώνας
Σκέψου περβόλιν όμορφο κι ονειρεμένο τόπο
που η κάθε βιόλα μύριζε με το δικό της τρόπο
Φύσα Βοριά το Νότο κι ως το γλέντι μας έφταξ’ ο στεναγμός
με δάκρυα γεμάτος είναι ο πρώτος μεγάλος μας ποταμός
Ανατολή και Δύση και μουρμούρι π’ ακούγεται σαν λυγμός
άγιο αίμα έχει μες στα στήθια του ο άλλος μας ποταμός
Μιαν ανοιχτή πληγή
κάθε κομμάτι γη
όταν ξεχνιέται
Λίγο μεράκι της καρδιάς δώσε ν’ αντέξει ακόμη
κι όλοι οι καιροί το δέρνουνε τούτο το σταυροδρόμι
Ώρες νεκρές σαπίζουν μες σε σπίτια που μοιάζουνε με κελιά
και μαγικές εικόνες μας κλειδώσαν τη σκέψη και τη μιλιά
Φιδοσυρμός ο κόσμος και πηγαίνει καλή μου χωρίς σκοπό
φοβούμαι μη σε πάρει, άκουσέ με μικρή μου που σ’ αγαπώ
Ψεύτικοι οι θεοί
τα θαύματα και οι
γιορτές παζάρια
Πολύχρωμα, φανταχτερά, μα ψεύτικα ταξίδια
που δεν αλλάζουν τίποτα κι όλα απομένουν ίδια
Δε με τρομάζει ο χρόνος καβαλάρης μικρή μου κι ανέ περνά
μόνο σαν παίρνει φίλους την καρδιά μου ραΐζει και με γερνά
Όσα ζευγάρια μάτια έχω ζήσει και πια δεν ξαναθωρώ
τόσα ζωής κομμάτια έχω αφήσει στο δρόμο που προχωρώ
Το τέλος παγερό
μοιάζει με τον καιρό
η μοναξιά μας
Δεν ειν’ το δάκρυ το στερνό για ‘κείνον που ποθαίνει
μα για θανάτους εκατό κρυφούς δικούς μας βγαίνει
Εγώ ‘μαι ένας ξένος κι όσα αγάπησα κι έχουνε πια χαθεί
τα ‘χω ακριβοφυλάξει στης καρδιάς μου τον τόπο τον πιο βαθύ
Το προσωπάκι γείρε κι αφουγκράσου στο στήθος μου μια καρδιά
με του Γενάρη μοιάζει την πιο άγρια και σκοτεινή βραδιά
Φύγε πριν πληγωθείς
μακριά μου να σωθείς
και ας πονέσει
Θα πουν για με πως ήμουνα στο τέλος του χειμώνα
λουλούδι που δεν άντεξε στο γύρισμα του αιώνα
|
Me t’ uranu ta ntértia ki an pigeno mikrí na mu sibathis
san tin paliá paréa sineperni ke pos na tin arnithis
Thélo na su milíso gia chaménes patrídes allotinés
protu genun ki ekines paramíthia ke thímises makrinés
Patrída alarginí
ríchni me to stamní
makrís chimónas
Sképsu pervólin ómorfo ki onireméno tópo
pu i káthe vióla mírize me to dikó tis trópo
Físa Ooriá to Nóto ki os to glénti mas éftaks’ o stenagmós
me dákria gemátos ine o prótos megálos mas potamós
Anatolí ke Dísi ke murmuri p’ akugete san ligmós
ágio ema échi mes sta stíthia tu o állos mas potamós
Mian anichtí pligí
káthe kommáti gi
ótan ksechniéte
Lígo meráki tis kardiás dóse n’ antéksi akómi
ki óli i keri to dérnune tuto to stavrodrómi
Ώres nekrés sapízun mes se spítia pu miázune me keliá
ke magikés ikónes mas klidósan ti sképsi ke ti miliá
Fidosirmós o kósmos ke pigeni kalí mu chorís skopó
fovume mi se pári, ákusé me mikrí mu pu s’ agapó
Pseftiki i thei
ta thafmata ke i
giortés pazária
Políchroma, fantachterá, ma pseftika taksídia
pu den allázun típota ki óla apoménun ídia
De me tromázi o chrónos kavaláris mikrí mu ki ané perná
móno san perni fílus tin kardiá mu raΐzi ke me gerná
Όsa zevgária mátia écho zísi ke pia den ksanathoró
tósa zoís kommátia écho afísi sto drómo pu prochoró
To télos pageró
miázi me ton keró
i monaksiá mas
Den in’ to dákri to sternó gia ‘kinon pu potheni
ma gia thanátus ekató krifus dikus mas vgeni
Egó ‘me énas ksénos ki ósa agápisa ki échune pia chathi
ta ‘cho akrivofiláksi stis kardiás mu ton tópo ton pio vathí
To prosopáki gire ki afugkrásu sto stíthos mu mia kardiá
me tu Genári miázi tin pio ágria ke skotiní vradiá
Fíge prin pligothis
makriá mu na sothis
ke as ponési
Tha pun gia me pos ímuna sto télos tu chimóna
luludi pu den ántekse sto girisma tu eóna
|
