|
Μανούλα μου, μάνα, αγάπη γλυκιά, απόψε θα φύγω πολύ μακριά,
ταξίδι θα κάνω στους ωκεανούς, εκεί που δε φτάνει ανθρώπινος νους,
ταξίδι θα κάνω στους ωκεανούς, εκεί που δε φτάνει ανθρώπινος νους.
Μανούλα μου, δώσ’ μου γερό φυλακτό, μες στην καρδιά μου σφιχτά να κρατώ,
για να με φυλάει, μανούλα γλυκιά και να σε θυμούμαι παντοτινά,
για να με φυλάει, μανούλα γλυκιά και να σε θυμούμαι παντοτινά.
Καντήλια ν’ ανάψεις στην Παναγιά, για να με φυλάει απ’ ώρα κακιά
και τάμα να κάνεις για με στο Χριστό, κοντά σου μανούλα και πάλι να ‘ρθω,
και τάμα να κάνεις για με στο Χριστό, κοντά σου μανούλα και πάλι να ‘ρθω.
|
Manula mu, mána, agápi glikiá, apópse tha fígo polí makriá,
taksídi tha káno stus okeanus, eki pu de ftáni anthrópinos nus,
taksídi tha káno stus okeanus, eki pu de ftáni anthrópinos nus.
Manula mu, dós’ mu geró filaktó, mes stin kardiá mu sfichtá na krató,
gia na me filái, manula glikiá ke na se thimume pantotiná,
gia na me filái, manula glikiá ke na se thimume pantotiná.
Kantília n’ anápsis stin Panagiá, gia na me filái ap’ óra kakiá
ke táma na kánis gia me sto Christó, kontá su manula ke páli na ‘rtho,
ke táma na kánis gia me sto Christó, kontá su manula ke páli na ‘rtho.
|
