Μαράθηκε η καρδούλα μου | Maráthike i kardula mu

Όσα βοτάνια υπάρχουνε,
όλα μου τα ‘χεις δώσει
και γιατρικό δε βρέθηκε
κανένα να με σώσει.

Γιατί μαράθηκ’ η καρδιά,
κλαίει και δε γελάει,
εγέρασα στα βάσανα,
πονεί και δε μιλάει.

Κρύβει τον πόνο της βαθιά,
κανείς δεν τον γνωρίζει,
μαυρίζει και μαραίνεται
κι όλο κρυφά ραΐζει.

Κατακαημένη μου καρδιά,
τι έχεις και ματώνεις,
γελάστηκες κι αγάπησες
και δεν το φανερώνεις.

Όsa votánia ipárchune,
óla mu ta ‘chis dósi
ke giatrikó de vréthike
kanéna na me sósi.

Giatí maráthik’ i kardiá,
klei ke de gelái,
egérasa sta vásana,
poni ke de milái.

Krívi ton póno tis vathiá,
kanis den ton gnorízi,
mavrízi ke marenete
ki ólo krifá raΐzi.

Katakaiméni mu kardiá,
ti échis ke matónis,
gelástikes ki agápises
ke den to fanerónis.