|
Αν μ’ αγαπάς μην κάθεσαι και κλαις
και τον καημό σου σ’ άλλο να μη λες,
Σε μένα πες το φως μου καθαρά
κι απ’ τη χαρά σου δώσ’ μου τη χαρά.
Αν μ’ αγαπάς γιατί με τυραννείς
κι εσύ υποφέρεις τόσο και πονείς.
Μ’ ένα φιλί σου φως μου ερωτικό
τους πόθους της καρδιάς το μυστικό.
Της αγάπης το κρασί
κέρασε με, πιες κι εσύ
όταν πλάι σου βρεθώ
με φιλιά θα σε μεθώ.
Μη διστάζεις, μη ρωτάς
την καρδιά μου εσύ κρατάς,
σ’ άλλην αγκαλιά μην πας
αν στ’ αλήθεια μ’ αγαπάς.
|
An m’ agapás min káthese ke kles
ke ton kaimó su s’ állo na mi les,
Se ména pes to fos mu kathará
ki ap’ ti chará su dós’ mu ti chará.
An m’ agapás giatí me tirannis
ki esí ipoféris tóso ke ponis.
M’ éna filí su fos mu erotikó
tus póthus tis kardiás to mistikó.
Tis agápis to krasí
kérase me, pies ki esí
ótan plái su vrethó
me filiá tha se methó.
Mi distázis, mi rotás
tin kardiá mu esí kratás,
s’ állin agkaliá min pas
an st’ alíthia m’ agapás.
|
