|
Μάτια κλειστά
Παίρνουν ανάσα
Να ξεχάσουν
Ό,τι έχουν πει
Χείλη στεγνά
Κλείσαν πικρά
Πώς να ξεχάσουν
Ό,τι έχουν ζήσει
Μια φορά
Κάποιον καιρό
Τώρα χαμένο
Μες την λησμονιά
Καρδιά κρυφή
Όσο και αν θέλει
Πώς να ξεχάσει
Ό,τι δεν ξεχνάς
Μ’ ένα κύμα
Θα ρθω να σε δω
Και αν έχει θεριό στο δρόμο μου
Θα πετάξω
Πάντα ο ουρανός
Να’ ναι ανοιχτός
Και θα σε φτάσω
Μάτια στεγνά
Έχουν αλλάξει
Τούτο το κύμα
Δεν τα φτάνει πια
Όμως καμιά φορά
Μια σταγόνα
Σπάει και πέτρα
Σπάει και κόκκαλα
Χείλη ξερά
Έχουν γευτεί
Πίκρα και αίμα
Δεν τα φτάνεις πια
Λάθη παλιά
Πιάσαν στεριά
Πάνω σε πέτρα
Βγάλαν ρίζα βαθιά
Μ’ ένα κύμα
Θα ‘ρθώ να σε δω
Και αν έχει θεριό στο δρόμο μου
Θα πετάξω
Πάντα ο ουρανός
Να’ ναι ανοιχτός
Και θα σε φτάσω
Μάτια Κλειστά
Έχουν αλλάξει
Όσο και αν θέλουν
Δεν σε βλέπουν
Όπως παλιά
|
Mátia klistá
Pernun anása
Na ksechásun
Ό,ti échun pi
Chili stegná
Klisan pikrá
Pós na ksechásun
Ό,ti échun zísi
Mia forá
Kápion keró
Tóra chaméno
Mes tin lismoniá
Kardiá krifí
Όso ke an théli
Pós na ksechási
Ό,ti den ksechnás
M’ éna kíma
Tha rtho na se do
Ke an échi therió sto drómo mu
Tha petákso
Pánta o uranós
Na’ ne anichtós
Ke tha se ftáso
Mátia stegná
Έchun alláksi
Tuto to kíma
Den ta ftáni pia
Όmos kamiá forá
Mia stagóna
Spái ke pétra
Spái ke kókkala
Chili kserá
Έchun gefti
Píkra ke ema
Den ta ftánis pia
Láthi paliá
Piásan steriá
Páno se pétra
Ogálan ríza vathiá
M’ éna kíma
Tha ‘rthó na se do
Ke an échi therió sto drómo mu
Tha petákso
Pánta o uranós
Na’ ne anichtós
Ke tha se ftáso
Mátia Klistá
Έchun alláksi
Όso ke an thélun
Den se vlépun
Όpos paliá
|
