|
Αγριεμένη η θάλασσα
Ξεπλένει το κορμί σου
μα ο βράχος ο αλύπητος
χτυπά ξαναχτυπά
Χωρίς ντροπή αποφάνθηκαν
κάποιοι για τη ζωή σου
δεν έχεις το δικαίωμα
εσύ να αρνηθείς
Τι κι αν γυναίκα είσαι
μαύρο τριαντάφυλλο
Ελένη , Άννα , Αγγελική , Μυρτώ και Ισαβέλλα
κάπου υπάρχει ένας ληστής στα φανερά κρυμμένος
άγνωστος ή απρόσμενος εκ πρώτης όψης έντιμος
σώματα άδεια από ψυχή που ζουν ανάμεσα μας
τρέφουν το τέρας μέσα τους σου κόβουν τον ανθό
Η μουδιασμένη μάνα σου
μιλά για την ψυχή σου
μα ο δαίμονος παραφυλά
και σε ξαναχτυπά
Χωρίς ντροπή ξεστόμισαν
τα όρνια το όνομά σου
δεν είχες το δικαίωμα
εσύ να ονειρευτείς
Γυναίκα που αντιστάθηκες
κρατήσου από τον ήλιο
λευκά τριαντάφυλλα πολλά να ανθίσουνε ξανά
Να μη φοβάσαι τίποτα
τίποτα πια να μη θυμάσαι
σ’ αυτή την ίδια την στιγμή
άνθρωπος άλλος μη βρεθεί
Όπου τελειώνει η λογική
τελειώνει και η ανοχή
για αυτή την άδικη φυγή
καμιά συγνώμη δεν αρκεί
|
Agrieméni i thálassa
Ksepléni to kormí su
ma o vráchos o alípitos
chtipá ksanachtipá
Chorís ntropí apofánthikan
kápii gia ti zoí su
den échis to dikeoma
esí na arnithis
Ti ki an gineka ise
mavro triantáfillo
Eléni , Άnna , Angelikí , Mirtó ke Isavélla
kápu ipárchi énas listís sta fanerá krimménos
ágnostos í aprósmenos ek prótis ópsis éntimos
sómata ádia apó psichí pu zun anámesa mas
tréfun to téras mésa tus su kóvun ton anthó
I mudiasméni mána su
milá gia tin psichí su
ma o demonos parafilá
ke se ksanachtipá
Chorís ntropí ksestómisan
ta órnia to ónomá su
den iches to dikeoma
esí na onireftis
Gineka pu antistáthikes
kratísu apó ton ílio
lefká triantáfilla pollá na anthísune ksaná
Na mi fováse típota
típota pia na mi thimáse
s’ aftí tin ídia tin stigmí
ánthropos állos mi vrethi
Όpu telióni i logikí
telióni ke i anochí
gia aftí tin ádiki figí
kamiá signómi den arki
|
