Σημάδι κάνω την αρχή
που `χει χαράξει η στιγμή, βρίσκω μια αιτία,
κλείνω τα μάτια για να δω,
ψάχνω να βρω πώς θα χαθώ σε άλλη ευθεία.
Λύνω την άκρη πιο σφιχτά,
σφίγγω τη λύση χαλαρά και να `μαι πάλι,
αρχή που τέλειωσε νωρίς,
τέλος που έβαλα εξ αρχής, μ’ άλλο κεφάλι.
Λέξεις, μα οι σκέψεις μακριά,
αλλάζει θέμα η καρδιά, βαρύς ο πόνος,
είμαι εγώ που με χτυπώ,
νομίζω, ξέρω πως θα βγω αεροδρόμος.
Λύνω την άκρη πιο σφιχτά,
σφίγγω τη λύση χαλαρά και να `μαι πάλι,
αρχή που τέλειωσε νωρίς,
τέλος που έβαλα εξ αρχής, μ’ άλλο κεφάλι.
|
Simádi káno tin archí
pu `chi charáksi i stigmí, vrísko mia etía,
klino ta mátia gia na do,
psáchno na vro pós tha chathó se álli efthia.
Líno tin ákri pio sfichtá,
sfíngo ti lísi chalará ke na `me páli,
archí pu téliose norís,
télos pu évala eks archís, m’ állo kefáli.
Léksis, ma i sképsis makriá,
allázi théma i kardiá, varís o pónos,
ime egó pu me chtipó,
nomízo, kséro pos tha vgo aerodrómos.
Líno tin ákri pio sfichtá,
sfíngo ti lísi chalará ke na `me páli,
archí pu téliose norís,
télos pu évala eks archís, m’ állo kefáli.
|