|
Μας πήρε η νύχτα και τους δυο
να τριγυρνάμε μόνοι
εσύ ψηλά στον ουρανό
κι εγώ στης γης τη σκόνη
Φεγγάρι πες μου τι ζητάς
τι θέλεις από μένα
γιατί παρέα μου κρατάς
και με κοιτάς θλιμμένα
Με φωνάζουν τρελό, που μιλάω στο φεγγάρι
και μ’ ανθρώπους ποτέ δε μιλώ
μα δε φταίω εγώ, το μυαλό μου σαλτάρει
που δεν είσαι απόψε εδώ
Με φωνάζουν τρελό, που μιλάω στο φεγγάρι
και γυρεύω παντού να σε βρω
Ποιος αλήτης βοριάς το μυαλό σου ‘χει πάρει
και σε ποιον ξενυχτάς ουρανό
Εσύ που είσαι εκεί ψηλά
παρέα με τ’ αστέρια
απόψε πες μου ποιον φιλά
ποιος της κερατά τα χέρια
Κι αν δεις ότι έχω προδοθεί
φεγγάρι μου θυμήσου
να γίνεις κατακόκκινο
κι εσύ απ’ τη ντροπή σου
|
Mas píre i níchta ke tus dio
na trigirnáme móni
esí psilá ston uranó
ki egó stis gis ti skóni
Fengári pes mu ti zitás
ti thélis apó ména
giatí paréa mu kratás
ke me kitás thlimména
Me fonázun treló, pu miláo sto fengári
ke m’ anthrópus poté de miló
ma de fteo egó, to mialó mu saltári
pu den ise apópse edó
Me fonázun treló, pu miláo sto fengári
ke girevo pantu na se vro
Pios alítis voriás to mialó su ‘chi pári
ke se pion ksenichtás uranó
Esí pu ise eki psilá
paréa me t’ astéria
apópse pes mu pion filá
pios tis keratá ta chéria
Ki an dis óti écho prodothi
fengári mu thimísu
na ginis katakókkino
ki esí ap’ ti ntropí su
|
