Ποτέ δεν είχα φανταστεί
πως θα ‘ρχεσαι συχνά στα όνειρά μου,
ποτέ δεν είχα φανταστεί
πως θα εξουσίαζεις την καρδιά μου.
Με κυνηγούν οι αναμνήσεις και μου ζητάνε εξηγήσεις
κι εγώ απάντηση δεν έχω, κανείς δεν ξέρει πώς αντέχω,
με κυνηγούν οι αναμνήσεις, ρωτάνε πότε θα γυρίσεις
κι εκεί αρχίζω να πονάω, φοβάμαι πως ακόμα σ’ αγαπάω,
σ’ αγαπάω.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί
πώς θα ‘ναι η ζωή μου μακριά σου,
ποτέ δεν είχα φανταστεί
πως θα μου λείπει τόσο, η αγκαλιά σου.
Με κυνηγούν οι αναμνήσεις και μου ζητάνε εξηγήσεις
κι εγώ απάντηση δεν έχω, κανείς δεν ξέρει πώς αντέχω,
με κυνηγούν οι αναμνήσεις, ρωτάνε πότε θα γυρίσεις
κι εκεί αρχίζω να πονάω, φοβάμαι πως ακόμα σ’ αγαπάω,
σ’ αγαπάω.
|
Poté den icha fantasti
pos tha ‘rchese sichná sta ónirá mu,
poté den icha fantasti
pos tha eksusíazis tin kardiá mu.
Me kinigun i anamnísis ke mu zitáne eksigísis
ki egó apántisi den écho, kanis den kséri pós antécho,
me kinigun i anamnísis, rotáne póte tha girísis
ki eki archízo na ponáo, fováme pos akóma s’ agapáo,
s’ agapáo.
Poté den icha fantasti
pós tha ‘ne i zoí mu makriá su,
poté den icha fantasti
pos tha mu lipi tóso, i agkaliá su.
Me kinigun i anamnísis ke mu zitáne eksigísis
ki egó apántisi den écho, kanis den kséri pós antécho,
me kinigun i anamnísis, rotáne póte tha girísis
ki eki archízo na ponáo, fováme pos akóma s’ agapáo,
s’ agapáo.
|