Τα πιο καλά μου χρόνια τα ‘χω χαραμίσει,
φαρμάκι, δηλητήριο, εσύ μ’έχεις ποτίσει,
ολόκληρη ζωή μαρτύρησα κοντά σου,
μ’έφαγαν οι πόνοι κι οι καημοί.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’ άλλον φίλο,
εμένα μ’ είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.
Αισθήματα δεν είχες μέσα στην καρδιά σου
και να με κάψεις ήτανε τα προμελέτημά σου,
μπαμπέσικη καρδιά, πως μ’ έχεις καταντήσει,
μου ‘βαλες στο σπίτι μου φωτιά.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’ άλλον φίλο,
εμένα μ’είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.
Με πρόδωσες, με σκότωσες
κι αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’ άλλον φίλο,
εμένα μ’ είχες σήκω, κάτσε, σαν τον σκύλο.
|
Ta pio kalá mu chrónia ta ‘cho charamísi,
farmáki, dilitírio, esí m’échis potísi,
olókliri zoí martírisa kontá su,
m’éfagan i póni ki i kaimi.
Me pródoses, me skótoses
ki afu ta iches tóra chrónia m’ állon fílo,
eména m’ iches síko, kátse, san ton skílo.
Esthímata den iches mésa stin kardiá su
ke na me kápsis ítane ta promelétimá su,
babésiki kardiá, pos m’ échis katantísi,
mu ‘vales sto spíti mu fotiá.
Me pródoses, me skótoses
ki afu ta iches tóra chrónia m’ állon fílo,
eména m’iches síko, kátse, san ton skílo.
Me pródoses, me skótoses
ki afu ta iches tóra chrónia m’ állon fílo,
eména m’ iches síko, kátse, san ton skílo.
|