Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δύο
Με ρωτούν τα φεγγάρια κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούν τα σκιάχτρα κι οι σκιές στις γωνίες
Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ψυχή μου
Πού γυρίζω τις νύχτες και τι ψάχνω να βρω;
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν
Τραγουδάω τη μνήμη, την χαρά, την συγγνώμη
γιατί ξέρω πως τίποτα δε χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου
Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
και μου λες “τι θα γίνω, αν χαθείς”;
Μην φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τ’ αστέρια
εδώ κάτω λάμπουμε εμείς
Μας προσμένουν σαν στοιχεία που ξυπνάν απ’ τη στάχτη
οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη,
νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας τα βάθη,
οι παλιές μας ουτοπίες, τα ολοκαίνουρια λάθη
Μας προσμένουν οι μεγάλοι, οι απέραντοι δρόμοι
Μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμη
Μας προσμένουν σαν στοιχεία που ξυπνάν απ’ τη στάχτη
οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη
|
Me rotun i chimónes, ta skiliá mes sto krío
Me rotun ta meltémia pu me kópsan sta dío
Me rotun ta fengária ki i nekri galaksíes
Me rotun ta skiáchtra ki i skiés stis goníes
An kurástika na sérno edó ki eki ti zoí mu
An akóma anaseno, an kochlázi i psichí mu
Pu girízo tis níchtes ke ti psáchno na vro;
An aftó to nafágio eki stin ákri ime egó
Ma egó stíno giortés gia tus anthrópus pu chánun
Katapíno fotiés, mirázo ta ipárchonta mu
Beno allófron apó eksódus kindínu
kathós óli tréchune makriá na ksefígun
Tragudáo ti mními, tin chará, tin singnómi
giatí kséro pos típota de cháthike akómi
Ma egó stíno giortés gia tus anthrópus pu chánun
Katapíno fotiés, mirázo ta ipárchonta mu
Ki ótan svínun ta fóta, mu sfíngis to chéri
ke mu les “ti tha gino, an chathis”;
Min fováse moró mu, páno lábun t’ astéria
edó káto lábume emis
Mas prosménun san stichia pu ksipnán ap’ ti stáchti
i pio ágries charés, ta pio ipérocha páthi,
nistagménes melodíes stu mialu mas ta váthi,
i paliés mas utopíes, ta olokenuria láthi
Mas prosménun i megáli, i apéranti drómi
Mas prosménun ki óla aftá pu den írthan akómi
Mas prosménun san stichia pu ksipnán ap’ ti stáchti
i pio ágries charés, ta pio ipérocha páthi
|