Γεννήθηκα μιαν αυγή
που ο ήλιος είχε πια χαθεί
και πέθανα πολύ νωρίς
πρίν το απόγευμα να ρθεί
Κι ήταν μέρα βροχερή,
γεμάτη λύπη,
ήταν μέρα θλιβερή
Μίλησα στον άνεμο,
φίλησα τη βροχή
κι έφυγα με τα πουλιά
σε πολιτεία μακρινή
Κι ήταν μέρα βροχερή,
γεμάτη λύπη,
ήταν μέρα θλιβερή
Συννεφιασμένος ουρανός
σ΄όλο μου το ταξίδι
ταξίδεψα, κουράστηκα
και έγινα στολίδι
Κι ήταν μέρα βροχερή,
γεμάτη λύπη,
ήταν μέρα θλιβερή
Αγάπη μου, κορίτσι μου,
που σ΄έχω αφήσει μόνη
στο πρόσωπό σου σκέφτομαι
χλωμάδα να απλώνει
Πίσω πάλι γύρισα
σε σένα
και δυο χείλη φίλησα
σβησμένα
Κι ήταν μέρα βροχερή,
γεμάτη λύπη,
Αγάπη μου, κορίτσι μου,
πόσο μου λείπεις
|
Genníthika mian avgí
pu o ílios iche pia chathi
ke péthana polí norís
prín to apógevma na rthi
Ki ítan méra vrocherí,
gemáti lípi,
ítan méra thliverí
Mílisa ston ánemo,
fílisa ti vrochí
ki éfiga me ta puliá
se politia makriní
Ki ítan méra vrocherí,
gemáti lípi,
ítan méra thliverí
Sinnefiasménos uranós
s΄ólo mu to taksídi
taksídepsa, kurástika
ke égina stolídi
Ki ítan méra vrocherí,
gemáti lípi,
ítan méra thliverí
Agápi mu, korítsi mu,
pu s΄écho afísi móni
sto prósopó su skéftome
chlomáda na aplóni
Píso páli girisa
se séna
ke dio chili fílisa
svisména
Ki ítan méra vrocherí,
gemáti lípi,
Agápi mu, korítsi mu,
póso mu lipis
|