Ξέρω πως θα `ρθει και δε θα `μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δε θα `ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα `ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.
Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου…
|
Kséro pos tha `rthi ke de tha `me ópos ime,
na ton dechtó me to kalítero paltó mu.
Míte skimménos stis selídes kápiu tómu,
eki pu ipsónome na mátho óti kime.
De tha prosefchome se síban pu thabóni,
de tha rotíso anedós, pu to kentrí su;
Goniós de tha `ne na mu pi, síko ke ntísu
kerós na zísume pedí mu, ksimeróni.
Tha `rthi tin óra pu sparássete to fos mu
ki ekliparó fanatiká lígi galíni.
Tha `rthi san pírino parángelma pu líni
órus zoís ke tin adrí chará tu kósmu.
De tha mazevi uranó gia na me plíni,
de tha kratá vasilikó í fílla diósmu.
Tha `rthi tin óra pu sparássete to fos mu
Tha `rthi tin óra pu sparássete to fos mu
Tha `rthi tin óra pu sparássete to fos mu…
|