Τα χέρια σκάβουνε βαθειά
το δίκιο τους να βρούνε,
τα χέρια στήνουν σκαλωσιά
ως τ’ ουρανού την εκκλησιά
κι αντί κι αντίδωρο ζητούνε.
Μες στην μπόρα, μες στον ήλιο
με ολόρθη την καρδιά,
θα πυργώσουμε βασίλειο
για να ζήσεις εργατιά,
θα πυργώσουμε βασίλειο
για να ζήσεις εργατιά.
Τα χέρια πιάνουν το σφυρί
κι η πέτρα ανθός ραγίζει
και περιμένουν την αυγή
που όλο φτάνει κι όλο αργεί
κι ε κι η εργατιά δακρύζει.
Μες στην μπόρα, μες στον ήλιο
με ολόρθη την καρδιά,
θα πυργώσουμε βασίλειο
για να ζήσεις εργατιά,
θα πυργώσουμε βασίλειο
για να ζήσεις εργατιά.
|
Ta chéria skávune vathiá
to díkio tus na vrune,
ta chéria stínun skalosiá
os t’ uranu tin ekklisiá
ki antí ki antídoro zitune.
Mes stin bóra, mes ston ílio
me olórthi tin kardiá,
tha pirgósume vasílio
gia na zísis ergatiá,
tha pirgósume vasílio
gia na zísis ergatiá.
Ta chéria piánun to sfirí
ki i pétra anthós ragizi
ke periménun tin avgí
pu ólo ftáni ki ólo argi
ki e ki i ergatiá dakrízi.
Mes stin bóra, mes ston ílio
me olórthi tin kardiá,
tha pirgósume vasílio
gia na zísis ergatiá,
tha pirgósume vasílio
gia na zísis ergatiá.
|