Κακή ψυχή εγώ δεν έχω
και όλα σου τα συγχωρώ
κι εκεί που ζεις δυστυχισμένη
θα `ρθω απόψε να σε βρω,
στην αγκαλιά μου να σε πάρω
που είν’ ορφανή τόσον καιρό.
Μες στης αγάπης μας το τζάκι
ξανά θ’ ανάψουμε φωτιά
και μες στις φλόγες του γλυκιά μου
θα κάψουμε όλα τα παλιά,
θα κάψουμε όλα τα παλιά.
Κι αν χωριστήκαμε για λίγο,
αυτό μας βγήκε σε καλό,
γιατί στον πόνο σου απάνω
ένιωσες πόσο σ’ αγαπώ,
ένιωσες πως σ’ αυτόν τον κόσμο
για σένα είμαι μόνο εγώ.
Μες στης αγάπης μας το τζάκι
ξανά θ’ ανάψουμε φωτιά
και μες στις φλόγες του γλυκιά μου
θα κάψουμε όλα τα παλιά,
θα κάψουμε όλα τα παλιά.
|
Kakí psichí egó den écho
ke óla su ta sigchoró
ki eki pu zis distichisméni
tha `rtho apópse na se vro,
stin agkaliá mu na se páro
pu in’ orfaní tóson keró.
Mes stis agápis mas to tzáki
ksaná th’ anápsume fotiá
ke mes stis flóges tu glikiá mu
tha kápsume óla ta paliá,
tha kápsume óla ta paliá.
Ki an choristíkame gia lígo,
aftó mas vgíke se kaló,
giatí ston póno su apáno
énioses póso s’ agapó,
énioses pos s’ aftón ton kósmo
gia séna ime móno egó.
Mes stis agápis mas to tzáki
ksaná th’ anápsume fotiá
ke mes stis flóges tu glikiá mu
tha kápsume óla ta paliá,
tha kápsume óla ta paliá.
|