|
Καθένας είναι μια πληγή
κι ένα παράπονο κρυφό στάζει σαν βρύση
και περιμένει την στιγμή
που όρθιος θα σηκωθεί και θα το τραγουδήσει.
Καθένας είναι μια πηγή
που περιμένει να εκραγεί να βγει και να κυλήσει
κι από ψηλά μόλις την δει
την θάλασσα σαν εραστής διψάει να συναντήσει.
Κάποτε εγώ κι εσύ θα βγούμε δεν μπορεί
κάτω στη θάλασσα
θα διαλυθούμε μαζί όπως ορμάει η βροχή
μέσα στη θάλασσα
Δε θα ’μαι εγώ το σφυρί δε θα ’σαι εσύ η πληγή
θα ’μαστε η θάλασσα
Δε θα ’μαι εγώ η πληγή δε θα ’σαι εσύ το σφυρί
θα ’μαστε θάλασσα.
|
Kathénas ine mia pligí
ki éna parápono krifó stázi san vrísi
ke periméni tin stigmí
pu órthios tha sikothi ke tha to tragudísi.
Kathénas ine mia pigí
pu periméni na ekragi na vgi ke na kilísi
ki apó psilá mólis tin di
tin thálassa san erastís dipsái na sinantísi.
Kápote egó ki esí tha vgume den bori
káto sti thálassa
tha dialithume mazí ópos ormái i vrochí
mésa sti thálassa
De tha ’me egó to sfirí de tha ’se esí i pligí
tha ’maste i thálassa
De tha ’me egó i pligí de tha ’se esí to sfirí
tha ’maste thálassa.
|
