|
Δεν είναι ανάγκη για να κλάψεις που θα φύγω
τα δάκρυα σου θα ‘ναι τώρα ψεύτικα.
Άσε τα χείλη σου να τα φιλήσω λίγο
αφού εγώ μονάχα σ’ ερωτεύτηκα.
Με τα σκούρα τα γυαλιά και με ψευδώνυμο
θα χαθώ μέσα στο πλήθος το ανώνυμο.
Να με δεις κι εσύ και να μη με γνωρίσεις
να με χάσουνε κι οι μαύρες αναμνήσεις.
Με τα σκούρα τα γυαλιά και με ψευδώνυμο
θα χαθώ μέσα στο πλήθος το ανώνυμο.
Αν έχω λίγο εγωισμό και λίγο θάρρος
να σ’ αγαπάω δεν μου επιτρέπεται.
Έχω γίνει πια ενόχληση και βάρος
και η καρδιά μου σε κοιτά και ντρέπεται.
Με τα σκούρα τα γυαλιά και με ψευδώνυμο
θα χαθώ μέσα στο πλήθος το ανώνυμο.
Να με δεις κι εσύ και να μη με γνωρίσεις
να με χάσουνε κι οι μαύρες αναμνήσεις.
Με τα σκούρα τα γυαλιά και με ψευδώνυμο
θα χαθώ μέσα στο πλήθος το ανώνυμο.
|
Den ine anágki gia na klápsis pu tha fígo
ta dákria su tha ‘ne tóra pseftika.
Άse ta chili su na ta filíso lígo
afu egó monácha s’ eroteftika.
Me ta skura ta gialiá ke me psevdónimo
tha chathó mésa sto plíthos to anónimo.
Na me dis ki esí ke na mi me gnorísis
na me chásune ki i mavres anamnísis.
Me ta skura ta gialiá ke me psevdónimo
tha chathó mésa sto plíthos to anónimo.
An écho lígo egismó ke lígo thárros
na s’ agapáo den mu epitrépete.
Έcho gini pia enóchlisi ke város
ke i kardiá mu se kitá ke ntrépete.
Me ta skura ta gialiá ke me psevdónimo
tha chathó mésa sto plíthos to anónimo.
Na me dis ki esí ke na mi me gnorísis
na me chásune ki i mavres anamnísis.
Me ta skura ta gialiá ke me psevdónimo
tha chathó mésa sto plíthos to anónimo.
|
