Σου ’χτισα σπιτάκι
στην ακρογιαλιά
και περιβολάκι
στην αστροφεγγιά.
Πιάσε με μην πέσω
στα βαθιά νερά,
δέσε μου στην πλάτη
χάρτινα φτερά.
Μέθυσα και τρέχω
σαν μικρό παιδί,
σκάλωσ’ η καρδιά μου
σε ψηλό κλαρί.
Ήταν μια βαρκούλα,
έπιασε φωτιά,
σαν τρελά χτυπάνε
τα καμπαναριά.
Πιάσε με μην πέσω
στα βαθιά νερά,
δέσε μου στην πλάτη
χάρτινα φτερά.
Μέθυσα και τρέχω
σαν μικρό παιδί,
σκάλωσ’ η καρδιά μου
σε ψηλό κλαρί.
|
Su ’chtisa spitáki
stin akrogialiá
ke perivoláki
stin astrofengiá.
Piáse me min péso
sta vathiá nerá,
dése mu stin pláti
chártina fterá.
Méthisa ke trécho
san mikró pedí,
skálos’ i kardiá mu
se psiló klarí.
Ήtan mia varkula,
épiase fotiá,
san trelá chtipáne
ta kabanariá.
Piáse me min péso
sta vathiá nerá,
dése mu stin pláti
chártina fterá.
Méthisa ke trécho
san mikró pedí,
skálos’ i kardiá mu
se psiló klarí.
|