Σε μια στιγμή ,
έχασα κάτω από τα πόδια μου τη γη
αυτό το αντίο σου δεν το ’χα φανταστεί
και είναι αδύνατο να το διαχειριστώ
Πέφτουν βροχή
μες στο μυαλό τα αναπάντητα γιατί,
πως να σκεφτώ χωρίς εσένα τη ζωή,
αφού μαζί σου εγώ έμαθα να ζω
Μη μ’αφήνεις τώρα
μες στα όνειρα μου όλα
το όνομα σου μια για πάντα έχει γραφτεί
Μείνε λίγο ακόμα
μη κάνεις άλλο λιώμα
σ’ έχω ανάγκη όσο ποτέ τη νύχτα αυτή
Μη μ’ αφήνεις τώρα
στην πιο δύσκολη μου ώρα
δε θα αντέξω αν δεν είσαι εσύ εδώ ..
Μείνε λίγο ακόμα
η καρδιά μου και το σώμα
σε χρειάζονται μη φύγεις σ’ αγαπώ.
Σε μια γωνιά
φωτογραφίες μας και όνειρα κοινά
μαζί με εμένα σε κοιτάζουν σιωπηλά
δεν έχεις φύγει και ήδη μου ’λειψες πολύ
Τι να σκεφτώ ;
να ξεγελάσω έστω για λίγο το μυαλό;
αυτό που αφήνεις το απέραντο κενό
από κανένα δεν μπορεί να καλυφτεί
|
Se mia stigmí ,
échasa káto apó ta pódia mu ti gi
aftó to antío su den to ’cha fantasti
ke ine adínato na to diachiristó
Péftun vrochí
mes sto mialó ta anapántita giatí,
pos na skeftó chorís eséna ti zoí,
afu mazí su egó ématha na zo
Mi m’afínis tóra
mes sta ónira mu óla
to ónoma su mia gia pánta échi grafti
Mine lígo akóma
mi kánis állo lióma
s’ écho anágki óso poté ti níchta aftí
Mi m’ afínis tóra
stin pio dískoli mu óra
de tha antékso an den ise esí edó ..
Mine lígo akóma
i kardiá mu ke to sóma
se chriázonte mi fígis s’ agapó.
Se mia goniá
fotografíes mas ke ónira kiná
mazí me eména se kitázun siopilá
den échis fígi ke ídi mu ’lipses polí
Ti na skeftó ;
na ksegeláso ésto gia lígo to mialó;
aftó pu afínis to apéranto kenó
apó kanéna den bori na kalifti
|