Αναφιλητό,
νύχτα στο κορμί μου κρύφτηκε
Αναφιλητό,
που καίει την αυγή
Σαν το φονικό,
ο πόθος στο μυαλό μου ξύπνησε
κι αν δε σου το πω, γίνε φως και γη
Μη σκορπάς του χρόνου την ταυτότητα
Μη ζητάς να βρεις γιατί
Δώσ’ μου της ψυχής τη φορητότητα
έλα κάνε επαφή
Παραμιλητό,
τα λόγια τη ζωή μου άδραξαν
Παραμιλητό,
σαν χάδι στη βροχή
Ένα βουητό,
τα μάτια την ψυχή μου χάραξαν
πως να σου κρυφτώ,
έλα απ’ την αρχή
Μη σκορπάς του χρόνου την ταυτότητα
Μη ζητάς να βρεις γιατί
Δώσ’ μου της ψυχής τη φορητότητα
έλα κάνε επαφή
|
Anafilitó,
níchta sto kormí mu kríftike
Anafilitó,
pu kei tin avgí
San to fonikó,
o póthos sto mialó mu ksípnise
ki an de su to po, gine fos ke gi
Mi skorpás tu chrónu tin taftótita
Mi zitás na vris giatí
Dós’ mu tis psichís ti foritótita
éla káne epafí
Paramilitó,
ta lógia ti zoí mu ádraksan
Paramilitó,
san chádi sti vrochí
Έna vuitó,
ta mátia tin psichí mu cháraksan
pos na su kriftó,
éla ap’ tin archí
Mi skorpás tu chrónu tin taftótita
Mi zitás na vris giatí
Dós’ mu tis psichís ti foritótita
éla káne epafí
|