Μια αγκαλιά για τον χειμώνα
κι από αγάπη ούτε σταγόνα
Τον εαυτό της αγαπούσε
όταν στα μάτια με κοιτούσε
Μη μου μιλάς για αυτά τα χέρια
αυτά είναι δίκοπα μαχαίρια
Θέλω να φύγω να σωθώ
το γέλιο μου να ξαναβρώ
Ήμουν τσιγάρο αναμμένο
κάθε που έχανε το τραίνο
Χωρίς πορεία στην ουσία
ήταν μια σκέτη υποκρισία
Μη μου μιλάς για αυτά τα χέρια
αυτά είναι δίκοπα μαχαίρια
Θέλω να φύγω να σωθώ
το γέλιο μου να ξαναβρώ
Άσπρο πουκάμισο από πάνω
μέχρι που είπα θα πεθάνω
Δεν ξαναμπλέκω με αγγέλους
κι έμεινα μόνος επιτέλους
Μη μου μιλάς για αυτά τα χέρια
αυτά είναι δίκοπα μαχαίρια
Θέλω να φύγω να σωθώ
το γέλιο μου να ξαναβρώ
|
Mia agkaliá gia ton chimóna
ki apó agápi ute stagóna
Ton eaftó tis agapuse
ótan sta mátia me kituse
Mi mu milás gia aftá ta chéria
aftá ine díkopa macheria
Thélo na fígo na sothó
to gélio mu na ksanavró
Ήmun tsigáro anamméno
káthe pu échane to treno
Chorís poria stin usía
ítan mia skéti ipokrisía
Mi mu milás gia aftá ta chéria
aftá ine díkopa macheria
Thélo na fígo na sothó
to gélio mu na ksanavró
Άspro pukámiso apó páno
méchri pu ipa tha petháno
Den ksanabléko me angélus
ki émina mónos epitélus
Mi mu milás gia aftá ta chéria
aftá ine díkopa macheria
Thélo na fígo na sothó
to gélio mu na ksanavró
|