|
Ένας εγώ απ’ τη μια κι απ’ την άλλη άλλος ένας εσύ
Ένα εγώ απ’ τη μια κι άλλο ένα εσύ
μα κι οι δύο είμαστε ένα γιατί
Γεννιόμαστε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, υπάρχουμε μόνοι
μα ζούμε μαζί
Ερχόμαστε μόνοι και φεύγουμε μόνοι
μα μία την έχουμε μόνο ζωή
Γι’ αυτό πριν φύγεις κοίτα πίσω ν’αφήσεις φως
μην τυχόν και ο κόσμος γίνει κι άλλο μουντός
Ξέρω, έχεις σκοτάδι, μα άσε πίσω σου φως
μην τυχόν και ο κόσμος γίνει πιο σκοτεινός
Από τη μία όλοι οι άλλοι και από την άλλη εσύ
κι είτε η μία, είτε η άλλη, εσύ είσαι όλοι οι άλλοι μαζί
κι αυτό είναι γιατί
Ελπίζουμε μόνοι, δακρύζουμε μόνοι, λυγίζουμε μόνοι
κι από την αρχή
Πιστεύουμε μόνοι, παλεύουμε μόνοι
μα σ’ αυτό το «μόνοι» είμαστε όλοι μαζί
|
Έnas egó ap’ ti mia ki ap’ tin álli állos énas esí
Έna egó ap’ ti mia ki állo éna esí
ma ki i dío imaste éna giatí
Genniómaste móni, pethenume móni, ipárchume móni
ma zume mazí
Erchómaste móni ke fevgume móni
ma mía tin échume móno zoí
Gi’ aftó prin fígis kita píso n’afísis fos
min tichón ke o kósmos gini ki állo muntós
Kséro, échis skotádi, ma áse píso su fos
min tichón ke o kósmos gini pio skotinós
Apó ti mía óli i álli ke apó tin álli esí
ki ite i mía, ite i álli, esí ise óli i álli mazí
ki aftó ine giatí
Elpízume móni, dakrízume móni, ligizume móni
ki apó tin archí
Pistevume móni, palevume móni
ma s’ aftó to «móni» imaste óli mazí
|
