|
Μην κλαις,
θα μου πικράνεις τα λουλούδια.
Μην κλαις,
μ’ αυτό το δάκρυ σου που καίει.
Μην κλαις,
κι άσε με να σου πω τραγούδια.
Μην κλαις,
και μη ρωτάς τάχα ποιος φταίει.
Όποιος κι αν φταίει, γιασεμί μου,
δεν είναι φταίξιμο δικό μας.
Έριξα χάμω την ψυχή μου
για να περάσει τ’ όνειρό μας.
Μην κλαις,
θα μου ματώσεις το φεγγάρι.
Μην κλαις,
και σκύψε για να σε φιλήσω.
Μην κλαις,
γέλασε, κάνε μου τη χάρη.
Μην κλαις,
κι άσε με να σου τραγουδήσω.
|
Min kles,
tha mu pikránis ta luludia.
Min kles,
m’ aftó to dákri su pu kei.
Min kles,
ki áse me na su po tragudia.
Min kles,
ke mi rotás tácha pios ftei.
Όpios ki an ftei, giasemí mu,
den ine fteksimo dikó mas.
Έriksa chámo tin psichí mu
gia na perási t’ óniró mas.
Min kles,
tha mu matósis to fengári.
Min kles,
ke skípse gia na se filíso.
Min kles,
gélase, káne mu ti chári.
Min kles,
ki áse me na su tragudíso.
|
