|
Αυτά λοιπόν, αυτά που λες,
άκουσε αυτές τις συμβουλές,
ποτέ σου να μην τις ξεχάσεις
και στη ζωή σου δε θα χάσεις.
Μην κλαις κι όλα θα παν καλά,
μην κλαις κι όλα θα παν καλά,
να το θυμάσαι το πρωί πως είν’ ωραία η ζωή
κι όποιον στο δρόμο συναντάς να τού γελάς.
Νωρίς τ’ απόγευμα
τραβάς σε κάποιον σινεμά,
να παίζει έργο με μυστήριο
και με φτηνό εισιτήριο.
Μην κλαις κι όλα θα παν καλά,
μην κλαις κι όλα θα παν καλά.
Πήγαινε στην Ακρόπολη
μ’ εκείνην που αγαπάς πολύ,
και πότε – πότε και κάπου – κάπου
πήγαινε και στου Φιλοπάππου.
Μην κλαις κι όλα θα παν καλά,
μην κλαις κι όλα θα παν καλά.
Όταν σού στέλνουν πρόσκληση
όχι, ποτέ να μην τους λες εσύ,
δεν έχεις τίποτε να χάσεις,
μπορεί κι ωραία να περάσεις.
Μην κλαις κι όλα θα παν καλά,
μην κλαις κι όλα θα παν καλά.
|
Aftá lipón, aftá pu les,
ákuse aftés tis simvulés,
poté su na min tis ksechásis
ke sti zoí su de tha chásis.
Min kles ki óla tha pan kalá,
min kles ki óla tha pan kalá,
na to thimáse to pri pos in’ orea i zoí
ki ópion sto drómo sinantás na tu gelás.
Norís t’ apógevma
travás se kápion sinemá,
na pezi érgo me mistírio
ke me ftinó isitírio.
Min kles ki óla tha pan kalá,
min kles ki óla tha pan kalá.
Pígene stin Akrópoli
m’ ekinin pu agapás polí,
ke póte – póte ke kápu – kápu
pígene ke stu Filopáppu.
Min kles ki óla tha pan kalá,
min kles ki óla tha pan kalá.
Όtan su stélnun prósklisi
óchi, poté na min tus les esí,
den échis típote na chásis,
bori ki orea na perásis.
Min kles ki óla tha pan kalá,
min kles ki óla tha pan kalá.
|
