Μίλα μου σιγά, πες λόγια τρυφερά,
λόγια που, ξανά, δε σ’ άκουσα να λες,
πώς να σου το πω, δε φταίξαμε κι οι δυο,
πίστεψέ με πως για όλα φταις.
Μην κλάψεις απόψε που χωρίζουμε, μην κλάψεις,
εδώ δεν τελειώνει η ζωή,
μην κλάψεις και πήγαινε τα χείλη σου να βάψεις,
εσύ δεν είχες μέσα σου ψυχή, μην κλάψεις.
Πρέπει να βιαστώ να σ’ αποχωριστώ,
κάνε πως, ποτέ, δε μ’ έχεις ξαναδεί,
σκίσε τα χαρτιά και μέσα στη φωτιά
ρίξε την αγάπη να καεί.
Μην κλάψεις απόψε που χωρίζουμε, μην κλάψεις,
εδώ δεν τελειώνει η ζωή,
μην κλάψεις και πήγαινε τα χείλη σου να βάψεις,
εσύ δεν είχες μέσα σου ψυχή, μην κλάψεις.
Μην κλάψεις και πήγαινε τα χείλη σου να βάψεις,
εσύ δεν είχες μέσα σου ψυχή, μην κλάψεις.
Μην κλάψεις.
|
Míla mu sigá, pes lógia triferá,
lógia pu, ksaná, de s’ ákusa na les,
pós na su to po, de fteksame ki i dio,
pístepsé me pos gia óla ftes.
Min klápsis apópse pu chorízume, min klápsis,
edó den telióni i zoí,
min klápsis ke pígene ta chili su na vápsis,
esí den iches mésa su psichí, min klápsis.
Prépi na viastó na s’ apochoristó,
káne pos, poté, de m’ échis ksanadi,
skíse ta chartiá ke mésa sti fotiá
ríkse tin agápi na kai.
Min klápsis apópse pu chorízume, min klápsis,
edó den telióni i zoí,
min klápsis ke pígene ta chili su na vápsis,
esí den iches mésa su psichí, min klápsis.
Min klápsis ke pígene ta chili su na vápsis,
esí den iches mésa su psichí, min klápsis.
Min klápsis.
|