|
Μην κρατάς κλειστή την πόρτα,
άνοιξέ μου για να μπω,
είμαι μάνα και πονάω, το παιδί μας λαχταράω
που έχω μήνες να το δω.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.
Δε γυρίζω σαν γυναίκα
που σε πίκρανα πολύ,
μα γυρίζω σαν μητέρα που σπαράζει νύχτα μέρα,
αχ! σαν το έρημο πουλί.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
χαράματα θα φύγω.
Ας αγαπηθούμε πάλι
μια και φταίξαμε κι οι δυο,
ξαναπάρε με μαζί σου να `χει μάνα το παιδί σου,
αχ! να μην είναι ορφανό.
Θέλω το σπλάχνο μας να δω,
να το φιλήσω λίγο
κι αν ακόμα με μισείς
πρωί πρωί θα φύγω.
|
Min kratás klistí tin pórta,
ániksé mu gia na bo,
ime mána ke ponáo, to pedí mas lachtaráo
pu écho mínes na to do.
Thélo to spláchno mas na do,
na to filíso lígo
ki an akóma me misis
charámata tha fígo.
De girízo san gineka
pu se píkrana polí,
ma girízo san mitéra pu sparázi níchta méra,
ach! san to érimo pulí.
Thélo to spláchno mas na do,
na to filíso lígo
ki an akóma me misis
charámata tha fígo.
As agapithume páli
mia ke fteksame ki i dio,
ksanapáre me mazí su na `chi mána to pedí su,
ach! na min ine orfanó.
Thélo to spláchno mas na do,
na to filíso lígo
ki an akóma me misis
pri pri tha fígo.
|
