Ξέρω πως είσαι μοναχή
και πως τα βράδια δεν κοιμάσαι,
πως όταν πέφτει η βροχή
κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι.
Και περιμένεις πως μπορεί
να γίνει δεύτερη αρχή στον έρωτά μας.
Θα ’ναι για σένανε πικρό,
μα θα στο πω:
Μην περιμένεις,
μοιάζω με κείνα τα πουλιά
που όλο αλλάζουνε φωλιά,
μην περιμένεις.
Είμαι ρολόι που γυρνά
κι αφήνει πίσω τα παλιά,
μην περιμένεις.
Ξέρω πως κάποιος θα βρεθεί
και στην καρδιά σου θα μιλήσει.
Άλλη αγάπη πως θα ’ρθεί
το παρελθόν μας για να σβήσει.
Δεν είμαι εγώ για σένα πια,
κρύψε το δάκρυ σου βαθιά και ξέχασέ με.
Είναι πικρό μα θα στο πω:
δεν σ’ αγαπώ.
Μην περιμένεις,
μοιάζω με κείνα τα πουλιά
που όλο αλλάζουνε φωλιά,
μην περιμένεις.
Είμαι ρολόι που γυρνά
κι αφήνει πίσω τα παλιά,
μην περιμένεις.
|
Kséro pos ise monachí
ke pos ta vrádia den kimáse,
pos ótan péfti i vrochí
klinis ta mátia ke thimáse.
Ke periménis pos bori
na gini defteri archí ston érotá mas.
Tha ’ne gia sénane pikró,
ma tha sto po:
Min periménis,
miázo me kina ta puliá
pu ólo allázune foliá,
min periménis.
Ime rolói pu girná
ki afíni píso ta paliá,
min periménis.
Kséro pos kápios tha vrethi
ke stin kardiá su tha milísi.
Άlli agápi pos tha ’rthi
to parelthón mas gia na svísi.
Den ime egó gia séna pia,
krípse to dákri su vathiá ke kséchasé me.
Ine pikró ma tha sto po:
den s’ agapó.
Min periménis,
miázo me kina ta puliá
pu ólo allázune foliá,
min periménis.
Ime rolói pu girná
ki afíni píso ta paliá,
min periménis.
|