Να μη σταθείς στης μοναξιάς μου τη σκιά,
κάθε της χάδι θα ’ναι και μια μαχαιριά.
Όμως για λίγο αν τη δεις,
σε γοητεύει, την ποθείς,
είναι εφιάλτης που δεν μπορείς να φανταστείς.
Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό
να μη θυμώσει και αισθανθείς τον πανικό,
αυτόν που αισθάνονται οι τρελοί,
μες στου μυαλού τους το κελί
οι εξορισμένοι της ζωής οι ναυαγοί.
Τη μοναξιά μπορείς ακόμα να τη βρεις,
με χίλιους δυο τριγύρω να την αισθανθείς.
Έρχεται απρόσκλητη παντού,
είναι δική σου, είναι αλλουνού,
και τριγυρνάει στους διαδρόμους του μυαλού.
|
Na mi stathis stis monaksiás mu ti skiá,
káthe tis chádi tha ’ne ke mia macheriá.
Όmos gia lígo an ti dis,
se goitevi, tin pothis,
ine efiáltis pu den boris na fantastis.
Min tis milás tis monaksiás ston enikó
na mi thimósi ke esthanthis ton panikó,
aftón pu esthánonte i treli,
mes stu mialu tus to kelí
i eksorisméni tis zoís i nafagi.
Ti monaksiá boris akóma na ti vris,
me chílius dio trigiro na tin esthanthis.
Έrchete apróskliti pantu,
ine dikí su, ine allunu,
ke trigirnái stus diadrómus tu mialu.
|